2014-10-08

Je kind, je boeddha?

“Elke baby kun je zien als een kleine Boeddha of zenmeester, als je persoonlijke meester die je leert met aandacht te leven…” (Jon Kabat-Zinn, 1994)

 

De geboorte van een kind is een wonder. Het opvoeden van een kind kan echter ook een zware last leggen op de ouders. Hoe verdeel je energie, aandacht en tijd zodanig dat je optimaal kunt zorgen voor je kind, zonder zelf uitgeput te raken?                                   Door met bewustzijn je ouderrol invulling te geven leer je beter omgaan met de stress van het opvoeden en verbeter je ingrijpend de kwaliteit van je ouderschap. Doelbewust en zonder oordeel aanwezig zijn in het nu (volgens de principes van o.a. Mindfulness).  

Door in het hier en nu te blijven houd je het voor jezelf en elkaar overzichtelijk. Wat is er nú aan de hand? Wat doe ik nu? Wat voel ik nu? Wat denk ik nu? En het allemaal naast elkaar laten bestaan. Het gaat dus over bewustzijn in het moment. Dat lijkt heel eenvoudig, maar ga maar eens na hoe vaak je gedachten afdwalen en hoe vaak je iets ongemerkt op de automatische piloot doet. Een bekend voorbeeld, dat je misschien wel herkent, is dat je in je auto soms kilometers kunt rijden zonder je bewust te zijn van waar je eigenlijk bent. Je lichaam bestuurt je auto, maar met je hoofd ben je er niet echt bij.

Dit is op zich natuurlijk helemaal niet erg. Het kan soms zelfs best handig zijn, bijvoorbeeld als je moet multi-tasken in een drukke gezinssituatie waarbij alledaagse handelingen op dat moment goed moeten verlopen, of in bepaalde situaties op je werk. 

Maar het kan ook nadelen hebben. Je mist soms ook een heleboel. Bijvoorbeeld de mooie, kleine dingen die het leven zo waardevol maken. Deze ervaringen gaan dan ook vaak ongemerkt aan je voorbij. Je gedachten zijn immers ergens anders en niet in het huidige moment bij al die mooie ervaringen. 

In het contact met onze kinderen, merken we dat zij het van nature al doen: in het nu zijn. Voor jonge kinderen bestaat er geen verleden en toekomst. Ze kunnen niet anders dan in het heden zijn. Als je voor het eerst met een 2 jarige door het bos wandelt, begrijp je wat ik bedoel. Elk grassprietje, elk slakje, spinnetje, takje, eikeltje, blaadje… alles wordt onderzocht en bekeken. Soms zul je je irriteren aan het geslenter. We zijn als volwassenen zó gewend om in de maximale versnelling te leven, dat we het tempo van onze kroost als tergend langzaam kunnen ervaren. Begrijpelijk, maar ook zonde.

Ga maar eens door je knieën en ervaar de wereld zoals zij doen. Verwonder je over hoe langzaam een slak zich voortbeweegt en hoe een eikeltje aan het hoedje vastzit en de verschillende vogels die je in de bomen hoort. Je zult merken dat je kind ervaart dat je er meer bij bent. Wat tot gevolg heeft dat je echt contact met elkaar kunt maken. Kinderen leven ervan op, voeden zich aan deze pure vorm van aandacht. Je zult merken dat ze bij thuiskomst meer ontspannen zijn en een tijdje meer hun eigen gang kunnen gaan.

Dus ga het bos in en ervaar. Maar wees ook in de woonkamer bewust aanwezig. Speel eens mee met de auto’s op de grond of met de barbies in de poppenhoek. Herhaal hetzelfde woord 45 keer met ze mee, zing telkens hetzelfde zinnetje uit een liedje of herhaal dezelfde beweging telkens weer. Je zult zien hoe ze genieten van dit contact. En hoe je zelf zult genieten van deze momenten. Want stiekem is dit het soort contact waar we zelf ook naar op zoek zijn: afgestemd, samen genietend van de kleine (grootste) dingen van het leven.