2016-06-23

Zinderende zomer...

Ken je die ochtenden? Dat je wakker wordt van de zonnestralen, al is het nog maar 6.30. Zo'n heerlijk gevoel, dat deze dag weer warmte zal brengen en mooie lichtheid. 

Maar het is wel pas 6.30 hoor ik je denken.

Tsja, dat krijg je als je jonge kinderen hebt. Althans als je ochtendmensjes hebt geproduceerd. Ja, dan heb je wat aan je dag. En toch... ondanks de wallen onder je ogen en het geheugen- (slash concentratie slash incasserend vermogen) verlies, je went er aan. Uiteindelijk... hopelijk... maar toch zeker wel als ze bijna naar de middelbare school gaan. 

En op die mooie zomerdagen die eindeloos lijken (maar dat in werkelijkheid dus ook zijn) geniet ik van mijn heerlijk enthousiaste, ondernemende jongens. Terwijl ze salto's oefenen op ons bed en wij wanhopig proberen nog enkele seconden na te genieten van de mooie zomerstralen die net nog in volkomen stilte naar binnen straalden... hmmm...

Genieten van de kleine, alledaagse momentjes op een dag. Dat is wel de kunst. En die kleine genotmomentjes lijken wel kleiner te worden naarmate je ouder wordt. Ouder qua leeftijd en qua ouderschap bedoel ik. En met kleiner bedoel ik dat je veel meer waardeert van de alledaagse dingetjes. Een appelstroop-toet van je jongste, een tekening bestaande uit 2 " koppoters" van je oudste, dat ze hun veter voor het eerst gestrikt hebben, of proberen hun billen af te vegen met een veel te klein papiertje, dat ook nog vast blijft plakken tussen hun billen. Ik noem maar een dwarsstraat... Dat is vast iemand anders' kind ook wel eens overkomen. 

Maar ik kan ook bijvoorbeeld genieten van warme thee. Iets wat ik de afgelopen 7 jaar toch zeker 6 jaar niet heb gekund, want of ik was bang dat ik de thee over hun heen morstte als ik ze aan het voeden was, of ik was bang dat ze het zelf zouden omgooien, dat er klei in zou komen of zand. Ik heb een hele tijd geen thee gedronken omdat ik er ofwel gewoonweg niet aan dacht om überhaupt iets te drinken, of geen tijd nam om theewater op te zetten (ja erg oldskool, tegenwoordig gewoon een cooker hoor, maar toen dus nog niet), of het alweer koud was als ik er weer eens aan dacht... Dus nu ik gewoon een kopje warme thee kan drinken in bijzijn van de kids, dan maakt me dat gelukkig. Niet alleen een beetje blij, nee echt gelukkig. 

En als we samen op de bank een filmpje kijken (al is het het zandkasteel of kabouter Plop, maar gelukkig tegenwoordig opgeschaald naar Finding Nemo en Happy Feet), dan heb ik ook zo'n gevoel van volkomen bliss. 

Misschien is het wel dat je vooral met de leeftijd de kleine dingen meer gaat waarderen, maar toch denk ik dat ook het ouderschap er een grote rol in speelt. Niet dat mensen zonder kind niet gelukkig kunnen worden van een warme kop thee, maar ik denk dat ze het minder zien als iets wat niet vanzelfsprekend zien. En misschien heb ik het wel mis hoor, ik wil zeker niemand tegen het zere been stoten. Ik kan alleen spreken over mijzelf. En het ouderschap heeft mij enorm veel geleerd. Over wie ik ben, wat ik belangrijk vindt, waar ik mijn prioriteiten leg en hoe ik mijn leven verder wil inrichten. Maar vooral die dankbaarheid voor kleine momentjes (die dus stiekem echt groots zijn) en de onvanzelfsprekendheid van het leven als geheel. 

Geniet van een heerlijke zomer, warm je aan de zonnestralen, voed je aan de vele ontmoetingen in de buitenlucht. En let daarbij vooral op alle kleine, grootste geluk-momentjes!

groetjes, Sandra Camoeiras (de biodynamische praktijk)